Grób Stefana Witorzeńcia

Kwatera Żołnierzy Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, Kwatera: C30, Rząd:X, Grób: 39

Stefan Witorzeńć (1908–1994), pułkownik pilot Wojska Polskiego, pułkownik (Group Capitan) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski w okresie II wojny światowej.

Od pierwszych chwil II wojny światowej dowodził obroną powietrzną Dęblina. Po ewakuacji struktur wojskowych z ziem polskich dotarł do Rumunii następnie drogą morską przez Bejrut dotarł do Francji, a stamtąd po kapitulacji Francji w czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Na Wyspach od sierpnia 1940 roku służył w 501. Dywizjonie Myśliwskim RAF. Stefan Witorzeńć był jednym z pierwszych obok Stanisława Skalskiego pilotów polskich służących w strukturach angielskich dywizjonów myśliwskich. Brał udział w Bitwie o Anglię, zestrzelił 4 i 1/2 samolotów nieprzyjaciela. W listopadzie 1940 roku objął dowództwo eskadry A w 306 Dywizjonie Myśliwskim „Toruńskim”. W następnych latach dowodził kolejno: 302. Dywizjonem Myśliwskim „Poznańskim”, a następnie 2. Polskim Skrzydłem Myśliwskiem. W czerwcu 1942 roku otrzymał Distinguished Flying Cross — najwyższe brytyjskie odznaczenie lotnicze.

W 1991 roku został pierwszym prezesem reaktywowanego Stowarzyszenia Lotników Polskich, którego był organizatorem.

Podczas II wojny światowej zestrzelił 5 i 1/2 samolotów Luftwaffe, zajmując na liście Bajana 22. pozycję.

Grób Stefana Witorzeńcia

Godło 306. Dywizjonu Myśliwskiego „Toruńskiego”

Godło 302. Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”

Sierżant Antoni Głowacki (z lewej) i porucznik Stefan Witorzeńć w służbie 501. Dywizjonu Myśliwskiego RAF